"Vettig toetsenbord zegt alles over gedrevenheid Aarts"

Inhoudsopgave

Normaal is de keuze voor een nieuwe lijsttrekker niet zo'n groot nieuws in Maastricht. Bij de VVD is dat nu anders. Bestuursveteraan John Aarts, een van de langstzittende wethouders in ons land, maakt in 2026 plaats voor Guiseppe Noteborn. De Nieuwe Ster vroeg vier mensen die nauw en of lang met hem heben samengewerkt een profiel te schetsen van John Aarts. Dat zijn Onno Hoes, Gerd Leers, Jacques Costongs en Bert Jongen. "Met de friet van Reitz onder handbereik, zat hij te rammen op zijn toetsenbord."

Aarts deed zijn intrede in de lokale politiek in 1994. Van 1998-2006 was hij wethouder. Oud-wethouder voor de PvdA, Jacques Costongs, hield de VVD en John Aarts vervolgens in 2006 buiten de coalitie. PvdA, CDA en GroenLinks hadden genoeg zetels voor een royale meerderheid. Costongs: "In de periode daarvoor waren er zeven wethouders. Vaak zaten bij elk onderwerp twee wethouders. Ik vond - en burgemeester Gerd Leers was het daarmee eens - dat we minder wethouders moesten hebben. In 2006 zijn we met vier wethouders begonnen. Vier jaar lang heeft Aarts toen een wekelijkse column in De Trompetter geschreven: elke week negatief over mij. Ik was degene die hem uit het college had gehouden. Toen hij vier jaar later weer mee kon doen als wethouder, werd de column geschrapt. Dat is ook politiek."

Loyaal
Costongs zegt dat Aarts het zo lang heeft volgehouden, omdat hij een man van zijn woord is. "Als hij zijn woord heeft gegeven, houdt hij zich daaraan. Hij maakte nooit een schijnbeweging door weg te lopen van zaken die besloten waren. Daaraan heeft hij te danken dat hij het zo lang heeft volgehouden. Hij is erg loyaal." Er is nog een competentie die Costongs altijd erg gewaardeerd heeft: "John is jurist. Het is altijd fijn om een jurist in het college te hebben die in staat is met politieke ogen te kijken naar een onderwerp."

Visie
Waar Costongs veel meer moeite mee had is het bijna heilige streven van de VVD onder Aarts om "altijd op nul uit te komen in de begroting. Dat is zo heilig dat ze niet meer zien dat er echt een groot verschil is tussen investeren en geld uitgeven. Voor Maastricht als stad is dat jammer: de stad heeft dynamiek nodig. Dat vergt investeringen. En dan kom je op het gebied van economisch beleid. Dat is niet alleen arbeidsmarktbeleid. Een visie op de ontwikkeling van de economie van de stad is onder de VVD te weinig tot ontwikkeling gekomen."

Ondernemerspartij
Costongs, die de politiek in Maastricht al lang volgt, heeft ook gezien dat veel mensen weg zijn gegaan bij de VVD. Dat geldt voor Kitty Nuyts, voor Michel Severijns en Nicky Beckers, voor Simona Maassen. Costongs: "De VVD is altijd de partij van John geweest. Daardoor, maar nu speculeer ik, is de partij misschien niet zo gegroeid in Maastricht als in andere steden. De partij heeft zich niet in de breedte ontwikkeld. De vorige keer heeft de Ondernemerspartij meegedaan in Maastricht. Daar lag kennelijk een gat dat de VVD heeft laten vallen."

Populistisch
Burgemeester Gerd Leers: "Een portret van John? Even nadenken. Een volhouder. Met een enorme drive. Als hij zich ergens in vastbijt, laat hij niet meer los. In de eerste periode moest hij de kneepjes van het wethoudersvak nog leren. Daarna werd hij buiten de coalitie gehouden. Jean Jacobs en André Postema van de PvdA wilden absoluut geen zaken met hem doen. Ze vonden wethouder Aarts een botte boer, te populistisch. Hij heeft dat nooit kunnen verkroppen. Hij heeft ook mij daar verantwoordelijk voor gehouden. 'U had mij erbij kunnen houden', zei hij steeds. Ik heb hem honderd keer uitgelegd dat ik als burgemeester niet over de nieuwe coalitie ga. Ik heb dat altijd wel vervelend gevonden."

Leiderschap
Leers: "John was zeker geen verkeerde wethouder, maar als iemand te dicht in de buurt van zijn leiderschap kwam, was hij hard. Hij speelde het hard richting Kitty Nuyts, richting Simona Maassen. Politiek was hij heel slim en behendig. Hij sprak toch een grote groep mensen aan. Sommigen joeg hij ook finaal tegen zich in het harnas."

Erkenning
Leers: "Landelijk heeft de VVD lang niet veel op gehad met John Aarts. Het heeft lang geduurd voor ze hem als een goede vertegenwoordiger van de VVD in de regio zagen. Dat heeft John pijn gedaan. Hij heeft altijd erkenning gezocht. De afgelopen jaren is hij een stuk milder geworden. Minder fel."

Vettigheid
Leers heeft een anecdote die Aarts ten voeten uit typeert. "In 2006 kreeg Luc Winants de kamer van John. Dat was de belangrijkste wethouderskamer, als je binnenkomt op de begane grond rechts. Als je boven zat, was dat minder. Winants kreeg ook de computer van John. Hij pakte het toetsenbord tussen duim en wijsvinger vast en zei: "Burgemeester, moet ik hier op kunnen werken?" De toetsen van zijn toetsenbord zaten vastgeplakt van vettigheid. Dat is zo typerend voor zijn gedrevenheid. Zijn betrokkenheid. Met de friet van Reitz onder handbereik, zat hij te rammen op zijn toetsenbord. John ten voeten uit. Hij maakte enorme lange uren, kende al zijn dossiers en vaak ook die van anderen tot in detail. Ik vind dat heel positief. Hij hand inhoudelijk diepgang en was doortastend. Maar zijn pak zat ook altijd onder de vlekken. John wist dat te combineren. Een kleurrijke pesoonlijkheid die zeker ook zijn verdiensten voor de stad heeft gehad. Hij heeft veel betekend voor Maastricht."

Eerlijk
Bert Jongen (D66) zit zelfs nog twee jaar langer in de gemeentelijke politiek dan John Aarts. Jongen begon in 1992. "John is een Maastrichtenaar, niet de stad uit te krijgen. Hij is van oorsprong advocaat en die zijn toch wat formeler. Hij is altijd open en eerlijk. Geen verborgen agenda's. Ik heb zeker meningsverschillen met hem gehad, maar dat heeft nooit consequenties gehad voor de prima persoonlijke verhoudingen. John is als liberaal wel wat conservatiever dan ik. Zeker op innovatief gebied had het allemaal wel een tandje scherper gekund. Van sommige zaken vind ik onbegrijpelijk dat hij niet ingrijpt. Neem als voorbeeld de inzinkbare paal in de Boschstraat. Daar houdt hij aan vast. Net als de zakken voor plastic afval: binnenstadbewoners kunnen die nergens kwijt, die moeten naar een wijk rijden. Allez!"

Nej
"John is natuurlijk lang een zeer strenge penningmeester voor de stad geweest. Hij is nej (gierig, red). En dat vind ik voor een wethouder financiën een prima houding. Een wethouder financiën moet niet op de pof willen leven."

Liberalisme
Oud-burgmeester Onno Hoes: "John is op en top een liberaal. In alle discussies: het liberalisme zit heel diep. Je kunt hem midden in de nacht wakker maken en dan komt er een 300% procent liberaal verhaal uit. Hij marchandeert daar ook niet mee. Blijft heel dicht bij zichzelf. Als bestuurder is hij altijd bereid het compromis te sluiten. Daarom heeft hij door de vele jaren heen ook met iedereen kunnen samenwerken. Maar als hij in de oppositie zit, kan hij koppig zijn, dan gaat hij vierkant voor zijn standpunt, zo heb ik me laten vertellen."

Emotioneel
Hoes: "Het is gewoon een heel prettige man. Vriend, vader, collega met een klein hartje. Alles zit in hem. Toen ik moest aftreden was hij ook emotioneel. Dat komt omdat het je persoonlijke levenssfeer raakt. Als liberaal ben je altijd optimistisch en zoek je hoe je zaken weer kunt oplossen. Voor mij is dat aftreden vergeten en vergeven."

Belang
Hoes herkent het verhaal dat John lange tijd de VVD was in Maastricht. Waar collega-oud-burgemeester Leers spreekt over het niet dulden dat mensen te dicht in de buurt van zijn leiderschap kwamen, ziet Hoes dat wat anders. "Ik ken de verhalen, maar de vraag is wat daar achter zit. Voor John heeft altijd het belang van de partij en van de stad voorop gestaan. Als mensen zich naar het idee van John niet genoeg inzetten - en dat is subjectief -, dan kon hij daar wel de discussie over aangaan. Maar het is natuurlijk nooit één iemand die anderen kan tegenhouden. Dan houdt het systeem je tegen. Kennelijk heeft hij dan steeds veel overtuigingskracht gehad."

Lasten
Over John Aarts als schatkistbewaarder zegt Hoes: "Hij zat inderdaad bovenop het geld. Je moest met een goede onderbouwing komen voor een plan, anders stond hij vol op op de rem. Had je een goede onderbouwing, dan wist hij ook in alle hoeken en gaten geld te vinden. Die houding heeft de stad geen windeieren gelegd. Daarbij was voor John ook altijd uitgangspunt dat de lasten voor de burger zo laag mogelijk moesten blijven."