Magic is weg, tattoo is nu mainstream

Inhoudsopgave

Voor organisator Gideon Schory uit Amsterdam is dit de negende tattoo-conventie in Maastricht, het tweejaarlijkse broertje van de jaarlijkse conventie in Amsterdam. Op zaterdag zijn er een paar honderd gasten in het MECC geweest deze zondag ook. "Tattoo is mainstream geworden. De magie is weg", zegt hij.

Gideon heeft in het MECC live bands geprogrammeerd. Zaterdag hardrock, zondag punk. "De focus ligt in Maastricht volledig op het tattooëren en body-arts. Bij andere conventies voeren ze bijvoorbeeld een striptease uit, of hebben ze oldtimers en heel veel muziek. Dat doen wij niet. Of de conventie nog lang doorgaat? Ik betwijfel het."

Bepaald nog niet mainstream is - artiestennaam - Toxii (31). En dat komt van toxic. Ze heeft een neus-removal laten doen. Haar ogen zijn geïnjecteerd, haar tong gespleten. Ze heeft implantaten onder de huid laten zetten. Haar oren zijn deels verwijderd. En Toxii doet aan scarification: opzettelijk littekens aanbrengen door in de huid te snijden of te branden. Haar tanden zijn scherpgevijlde metalen implantaten.

Toxii heeft een boodschap. Met al haar opzettelijke imperfecties wil ze de wereld laten zien dat je ook met imperfecties mooi kunt zijn. "Op social media is iedereen perfect. Daar zet ik me tegen af. Iedereen is mooi zoals hij of zij is. Ik wil anders zijn dan de rest." Toxii verdient haar geld als body modifocation artist. Ze helpt anderen hun lichaam te veranderen. Meer wil ze er niet over kwijt, want dan treden we in de 'zwarte area', en dat wil ze niet. De instanties lezen mee. Het woord BIG-registratie valt. BIG staat voor: Beroepen in de Individuele Gezondheidszorg.

Ook Frank Bäckman uit Oldenburg zou je nog niet meteen mainstream kunnen noemen. Zijn gezicht is kleurrijk getatoeërd. Zelfs zijn oogwit is gedaan, met hele dunne naalden. "Nee, daar voel je juist helemaal niks van." Op de grote waarom-vraag volgt een mooi antwoord. "Ik heb twee zware motorongevallen gehad. Ik heb al voor de hemelpoort gestaan. Daar zag ik een deur openzwaaien. Daarachter was een warm licht. Ik voelde me totaal ontspannen. Mijn linkerhand greep naar de deur, maar mijn rechterhelft van mijn lijf wilde terug. Ik ben er nog. Ik heb nu een engeltje en een duiveltjes op mijn hoofd. Het duiveltjes wil dat je gaat, het engeltje wil dat je nog even hier blijft. Ik denk dus dat ik een opdracht heb te vervullen." Bäckman is fotograaf in deze wereld van inkt en hij is model.

Lava (27) uit Genk laat in het MECC haar lippen tattooëren. "Nee, dat is niet pijnlijk. Ze zijn een klein beetje verdoofd. Op een schaal voor de pijn van 1 tot 10 zou ik zeggen: vijf." Lava krijgt een lip-pegmentatie van Rachel Habets uit Lanaken. Lava: "Ik hoef geen lippenstift meer op te doen, dat is makkelijk. Ook als je op vakantie bent en gaat zwemmen. Je ziet er altijd goed uit." Over zes tot acht weken moet ze terug komen en over anderhalf jaar nog een keer, om de lippen bij te werken, indien nodig.

Gijs de Brouwer (24) uit Hoogeloon was niet van plan een tattoo te laten zetten, maar kijkt nu toch geduldig hoe een anker op zijn hand wordt gezet. "Ik ben hier met een maat. Omdat het niet zo druk is, kon ik meteen gaan zitten. Wat ik doe? Ik begeleid jongeren met een afstand tot de arbeidsmarkt. Nee, zichtbare tattoes liggen dan niet voor de hand, haha."

Voor Ruud Schellings uit Malberg is het MECC een thuiswedstrijd. Hij ligt bij Selina Miesen in de stoel. Hij laat zijn kleinzoon 'Big man' op zijn been zetten. Big man blijkt nadat Ruud er even over moet nadenken Jack te heten. "Ik zeg eigenlijk alleen maar 'big man' tegen hem. Jack is de zoon van zijn dochter die in Zweden woont. Daar werd de dochter tijdens een stage smoorverliefd op een Zweedse dame. "Ik was altijd met drie vrouwen op pad. Nu heb ik hulp van 'big man'." Zijn dochter Rachelle draagt Ruud ook altijd bij zich, op zijn rug. Hij trekt meteen zijn t-shirt uit om haar te laten zien. Selina - die geconcentreerd de naald bedient - is de dochter van Richard Miesen, die in 2000 begin met tattooëren. "Ik ben begonnen met oefenen op mensen die heel graag een tattoo wilden hebben. Je moet creatief zijn en je moet inzicht hebben. Je moet artistiek zijn. Mijn dochter heeft mijn stijl overgenomen. Ik heb veel Japans werk gedaan." Waarop Ruud de koi-karpers en andere vissen op zijn armen laat zien. Richard: "Tegenwoordig worden veel pastel-tinten gevraagd, maar die vervagen veel te snel als je daarmee in de zon komt."

En dan is nog de stichting Tittoo present. Die stichting zet zich in om vrouwen die bijvoorbeeld borstkanker hebben gehad een gratis tattoo te geven die ze over hun littekens kunnen laten zetten. Een struik, bloemen of wat anders natuurlijk." Tittoo vraagt de artiesten om één gratis tattoe te doneren per jaar. Vorig jaar zijn 37 vrouwen versierd, dit jaar worden het er meer en wordt uitgebreid naar België. "Kunnen we daar ook vrouwen gelukkig maken", zegt Miriam Scheffer.