Stadion kan zoveel meer betekenen voor de stad

Inhoudsopgave

In politieke tijd gemeten is het bijna vier coalities geleden (15 jaar) dat de gemeenteraad MVV moest redden van een faillissement. Dat is een kleine eeuwigheid. En toch is 2010 nog steeds het jaar waaraan alles wat met MVV en met De Geusselt te maken heeft wordt afgemeten.

Dat is jammer. Een nieuw stadion kan zoveel meer betekenen voor de stad dan het 'bod' van de gemeente dat nu voorligt: de kleedkamers opknappen of led-verlichting aanbrengen. De politiek spreekt dinsdag over de toekomstige huisvesting van MVV.

In 2010 kocht de stad de Geusselt van de club voor 1.8 miljoen euro. De verhouding tussen stadhuis en de Geusselt werd een strikte verhuurder-huurder relatie. Met een uitputtende demarcatielijn, die tot op het kleinste detail aangaf wie voor welke uitgave aan het stadion verantwoordelijk was.

Zowel de stad als MVV hebben zich aan die 2010-afspraken gehouden. Het resultaat is een achenebbisj stadion. Een stadion waarvoor de stad zich ronduit moet schamen, zeker als het gaat om de ontvangst van bezoekende clubs. De kleedruimtes en de douches zijn in erbarmelijke staat.

In 15 jaar kan veel veranderen. Het MVV van 2025 is niet meer hetzelfde MVV van 2010. In de Geusselt heeft een nieuwe generatie succesvolle ondernemers uit de stad onder de naam Maastricht Collectief het heft in handen genomen. MVV wordt sober en degelijk bestuurd. En planmatig: stap voor stap de club weer verder opbouwen en financieel en vervolgens ook sportief gezond maken. Moeilijke, want soms bij de achterban impopulaire, besluiten worden niet uit de weg gegaan. Japanse investeerders zijn aan boord gehaald. En er is - op verzoek van de gemeente - inmiddels een rapport geschreven waarin MVV zelf drie scenario's voor de toekomstige huisvesting schetst. Dat zijn: het hoogst noodzakelijke opknappen, de huidige Geusselt grondig renoveren of nieuwbouw.

De vraag die de raad zich moet stellen is of ze door de kleine achteruitkijkspiegel naar MVV wil kijken, of door de veel grotere voorruit. Blijven we achterom kijken naar 2010? Of kijken we 15 jaar vooruit naar 2040? En onderzoeken we welk scenario het meest kansrijk is?

Voor een smaldeel in de raad is de keuze al gemaakt. MVV is een bedrijf, waarom zou je dat met publieke middelen willen steunen? Anderen roepen dat Maastricht geen tientallen miljoenen euro's in een nieuw stadion moet steken, ook al legt MVV in haar rapport uit dat vele partijen aan zet zijn om ieder een stukje van de financieringspuzzel te leggen. En weer anderen hebben gewoon helemaal niks met MVV en zijn dan snel geneigd te kiezen voor de status quo uit 2010, voor het 'bod' uit het stadhuis. Kleedkamers of led-verlichting. Mooi toch?

We vroegen de Maastrichtse filosoof Govert Derix al eens wat een nieuw stadion voor de stad zou kunnen betekenen. Het is een van de mooiste antwoorden die we ooit gekregen hebben. "Dat sport verbroedert is een waarheid van alle tijden. Het maakt sportplekken tot plaatsen van verbroedering. Op geen enkele plek is de ziel van de gemeenschap en de zogenaamde genius loci (de 'geest van de plek') zo sterk als in het voetbalstadion. Oud en jong, arm en rijk, sjeng en yup, Angel-side en business-lounge hebben bij het zingen van het volkslied het zelfde kippenvel. Dat overstijgt alle verschillen en is in een samenleving die in het dagelijks leven nogal gesegrereerd en gepolariseerd is van onschatbare waarde. Ga daar behoedzaam mee om."

We deden research op internet om eens op een rijtje te zetten welke functies een stadion in een stad kan hebben:

Een stadion zou volgens filosoof Govert Derix iets kunnen doen tegen de tweedeling in Maastricht, die je met een nagelschaartje in een plattegrond van de stad kunt knippen. Die tweedeling gaat tot op wijk- en soms zelfs straatniveau. Twee delen die letterlijk langs elkaar leven. In de Geusselt komen ze elkaar tegen.

Een stadion kan betekenis hebben voor de lokale identiteit. Dat woord 'identiteit' werd vrijdagmiddag nog vaak gebruikt bij het opleveren van de restauratie van de walmuur en rondeel 'de vief köp'. De vestingwerken zijn identiteit. Het religieus erfgoed in de stad is identiteit. De vele rijksmonumenten zijn identiteit. We vullen aan: de befaamde Mestreechter geis is identiteit. Net als straatcarnaval, joie-de-vivre, het Preuvenemint, Rieu, het Mestreechs, Tefaf, cafés als de Karkol, de Heiligdomsvaart en bijvoorbeeld sjariteit: allemaal identiteit. Net als ooit de zo grote maakindustrie en nu de universiteit en het academisch ziekenhuis, het inmiddels internationale karakter van de stad.

En in dat mosaïek van identiteiten heeft zeker ook us-MVV-ke een plek. Een club met een ongelooflijk rijk verleden in de stad. MVV bestaat nu exact 123 jaar en is daarmee onlosmakelijk deel van de identiteit en de historie van de stad. MVV is daarmee ook cultureel erfgoed van de stad. Een stad die ooit op sportief gebied in vele sporten tot de landelijke top behoorde.

MVV is onderdeel van de Maastrichtse cultuur. Het is geen 'gewoon' bedrijf, ook al wordt er betaald voetbal gespeeld. MVV is zich bewust van zijn maatschappelijke taken en ook haar maatschappelijke verantwoordelijkheid. De rijke historie en het feit dat je als iets kunt doen tegen tweedeling in de samenleving, legt ook een zware verantwoordelijkheid op je schouders. Pak die ook zo breed mogelijk op.

En dan is het aan de raad om te onderzoeken wat wijsheid is. Wat een goede besteding is van de schaarse publieke middelen. Toen zes jaar geleden een gat in de walmuur viel, waren we met zijn allen bereid om de muur en het rondeel voor meer dan tien miljoen euro te verbeteren. Iedereen is er nu laaiende enthousiast over. De stad toont al decennia lang visie, zei de regiodirecteur van de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed. Niemand heeft het nog over geld. Identiteit kan verbinden, kan het verhaal van de stad vertellen en doorgeven. En dat mag wat kosten. Het levert namelijk ook veel op.

Die dik tien miljoen euro is goedbeschouwd ook een slimme investering: bij de walmuur werd in diverse toespraken de link gelegd tussen de rijk geschakeerde identiteit van de stad en de aantrekkelijkheid van de stad voor bezoekers. Het is de combinatie van identiteiten die Maastricht ook doet floreren. Welnu, MVV hoort daarbij. Als je een nieuw stadion meer bijvoorbeeld culturele functies zou geven dan alleen maar voetbaltempel, is dat ook goed nieuws voor de hotelbezetting in de stad, de restaurants, de winkels. Net zo als het MECC die functie ook heeft vanwege bijvoorbeeld de congressen die er gehouden worden. Om de economie van de stad draaiend te houden, investeren we ook in de Brightlands Health Campus. Nu investeren, voor welvaart en welzijn voor komende generaties. Het woord is aan de raad.

Nao väöre!