Inhoudsopgave
Een slotje dat symbolisch de liefde bezegelt tussen Jos Houben en de gemeente Maastricht zal er sowieso nooit komen. Houben probeert al sinds 2021 een kunstwerk geplaatst te krijgen in het centrum (de Graanmarkt) van de stad, waaraan geliefden een zogenoemd liefdesslotje aan kunnen vastmaken. Dat gebeurt in veel steden ook bij bijvoorbeeld bruggen. Houben weigert een zogenoemde 'draagvlakmeting' uit te voeren. "Kunst moet af en toe kunnen schuren", zegt hij.
Houben kwam de laatste keer in het nieuws met zijn idee toen hij een factuur voor verschuldigde leges van 2033 euro kreeg voor de behandeling van zijn aanvraag. Hij was des duivels. Dit jaar diende hij zijn voorstel opnieuw in bij de Burgerbegroting, maar kreeg hij om een andere reden weer nul op rekest: het ontbreken van een zogenoemde 'draagvlakmeting'. Houben is daar principieel tegenstander van. Hij gaat daarom weer in bezwaar.
Mening
Volgens de gemeente is de draagvlakmeting nodig "omdat het object in de openbare ruimte geplaatst wordt en er omliggende winkeliers en omwonenden zijn, die naar waarschijnlijkheid een mening hebben over het plaatsen van het object op deze locatie. Indiener heeft hierop aangegeven deze verkenning niet te willen uitvoeren en is bekend dat dit een grond voor afwijzing zou zijn."
Leuren
Houben in zijn bezwaarschrift: "Ik heb toch de volstrekte overtuiging dat ‘men niet moet leuren met kunst in de openbare ruimte’, dan is het eind zoek. De gemeente beslist om een openbaar kunstwerk toe te staan, of de burger (mits het ontwerp door de gemeente is goedgekeurd) middels de Burgerbegroting. Een selectief klein gezelschap met een eigen, andere insteek, te laten oordelen over een openbaar kunstwerk waar de gehele burgerij kond van kan doen, en waar voor het kunstwerk is bedoeld, is voor de indiener not-done. De Graanmarkt/Stokstraatkwartier is een bekend, populair, exclusief, chique, duur winkelgebied, sjiek&sjoen. Een buurt waar eerst ‘het crapuul’ woonde, omdat de gemeente er geen aandacht aan besteedde. Het ‘gepeupel’ werd er gehuisvest in een obscure, dichtbevolkte wijk. De gewone burger liep er met een boog omheen. Nu is het de PC Hooftstraat van Maastricht en dan nu daar ter plekke leuren met een kunstwerk?"
Wie?
Houben heeft ook nog wel een praktisch bezwaar. "Wie en in welke cirkel grootte moet ‘toestemming’ gevraagd worden?"
Niet fair
En hij vindt dat de gemeente met twee maten meet. "Tot tweemaal toe is het kunstwerk besproken, goedgekeurd en aangenomen en is er niet gesproken over ‘draagvlakverkenning’. In de derde aanvraag gebeurt dat nu wel. Dat is niet te rijmen. Conclusie: hier is sprake van ‘meten met twee maten’. De spelregels veranderen tijdens het spel is niet fair, en voor de indiener niet te bevatten."
Troostmachine
Volgens Houben is voor een hele serie kunstwerken in de gemeente geen draagvlakverkenning uitgevoerd. "Zie het kunstwerk op het Herdenkingsplein, ‘De Burgers van Maastricht’ (2024). Daar is géén ‘draagvlakverkenning’ voor gehouden. Het kunstwerk van ‘De Zachtloper’ (2024) nabij het Bassin, 23 verkeerspalen, heeft ook niet voldaan aan de ‘draagvlakverkenning’. Het kunstwerk aan de Professor Kernstraat en de Professor Cobbenhagenstraat, een mural, 11 meter hoog, 5 meter reed, heeft ook geen 'draagvlakverkenning’ ondergaan. Indien er een ‘draagvlakverkenning’ moest plaatsvinden voor de ‘Halfautomatische Troostmachine’ in het Stadspark, was die er nooit gekomen."
Maurice Ubags
