Doorgaan naar artikel

Inhoudsopgave

Dees week stoont opins ‘ne monteur veur de deur. “Maag iech ‘ns eve get beloere?”, vroog heer. Netuurlek moch dat want heer kump get aonpasse bij us in hoes meh moot iers e plan make wie dat gedoon moot weure zoonder al te väöl rotsooi te make. Veer ginge d’n trap op nao de zolder. Mèt ’n ernsteg geziech beloerde heer ziech de situatie. Dat moot ouch wel want us hoes is oet 1917 en gein inkel hoes in de naoventrint is percijs ’t zelfde. Destijds woort nog gebouwd wie ’t oetkaom en woort passend gemaak wat passend mós weure. Eus slaopkamerdeur, es die oets vervaange moot weure, vin iech in gein inkel bouwcentrum zoe’n deur umtot ze destijds passend is gemaak en vaan de bovekant sjeif is.

Nao eve naogedach te höbbe booj heer twei meugeleke oplossinge veur ’t probleem. Iech koos de oplossing die ’t minste in ’t oug sprong meh dat hèlt wel in tot iech vaan alles moot goon verzètte um häöm de meugelekheid te geve um ’t aon te lègke. Heer moot leidinge aonlègke euver de vliering en dao steit ’t ein en aander.

‘ne Mins heet de neiging um dinger te bewaore. Veer dus ouch. Op de ierste plaots steit dao ’n graajs boe oets de jonges mèt gespäöld höbbe. Noe heet dao geine interesse in, dus weg? Of toch neet? Dao steit ’n does mèt allerhande ingesproke geluidsbendsjes. Noets mie nao geluusterd. Dus weg! ’n Ganse verzameling dia’s. Vreuger moos dao de kamer veur verduusterd weure en ‘ne projector opgezat weure. Dao begint noe niemes mie aon. Allewijl stoon alle foto’s op d’n tèllefoon of op de compjoeter. Me geit neet mie in d’n duuster zitte loere. Weg dus zoonder ze nog ‘ns te beloere.

Urges löch opruime op, neettaan. Me rijt nao ’t milieupark en dump de hielen handel in de container en mèt ’n opgelöch gemood rijt me nao hoes. Wat einmaol in de container ligk, blijf in de container. Me maag ouch neet oet de container hole wat d’rin gegoejd is gewoorde. Dus opruime, ruimp ouch ’t gemood op en me geit fris en monter ’t veurjaor in. Dat gief ‘n heerlek geveul en de monteur is welkom um ze dink te doen. 

Meh wat moot iech doen mèt alle die breve die veer us oonderein sjreve wie iech in militairen deens zaot? Ederen daag ‘ne breef. Eine vaan häör en eine vaan miech. Pure nostalgie. Die breve höbbe veer altied bewaord. Dao steit niks geks in, meh toch? Wegdoen? Dat doen de kinder later mer. En es ze daan goon leze zalle ze hartelek lache. Dus nog mer neet opruime. Iech gun hun dat! Later!!!

Jan Janssen

Opmerkingen

Laatste Nieuws

Ons nieuws is en blijft altijd gratis als je je inschrijft voor de gratis nieuwsbrief

Er is iets misgegaan. Probeer het later opnieuw

Bedankt voor uw aanmelding. Controleer uw e-mail om de inschrijving af te ronden