Inhoudsopgave
Heeft u de reclame ook gehoord en gezien waarin een duister stemmetjes vraagt wie er knibbel-knabbel-knuisje aan uw huisje knabbelt? In een Hans en Grietje-decor zien we vervolgens de overheid afgebeeld als grote boosdoener die begerig naar een huisje in een bos kijkt. De belofte: bezwaar aantekenen tegen de vaststelling van de WOZ-waarde van uw woning duurt slechts een paar minuten, maar kan u zo 300 euro opleveren.
Hoe we met zijn allen tegen onszelf zijn. Tegen onze eigen beurs. Rechtszekerheid en rechtsbescherming kan ook te ver doorschieten. Een opinie.
BsGW
Sprookjes bestaan niet in de echte wereld. En dat is hier ook zo. Wie de financiële stukken leest van de BsGW, de gezamenlijke belastingdienst in Limburg die ook voor Maastricht alle belastingen int, ziet de ergernis elk jaar terugkomen. De 'ncnp'-bedrijven (No Cure No Pay; red.) bestoken de BsGW met bezwaren. Daarbij maken ze gretig gebruik van AI, van Artificial Intelligence. Ze hoeven zich daarbij nergens aan te houden. De ingediende bezwaren worden steeds uitgebreider, technischer en complexer. En dat betekent voor de BsGW dat ze meer tijd kosten en dus meer geld moeten uitgeven om ze te behandelen. Waar de ncnp-bedrijven AI zonder restrictie kunnen inzetten, mag BsGW die techniek daar niet tegenover zetten, want dat is een overheidsinstantie en het gebruik van AI moet eerst gereguleerd worden.
Verdienmodel
Waar de ncnp-bedrijven een verdienmodel hebben gemaakt van procederen tegen de BsGW, de overheid, worden ze ook nog eens geholpen door de Hoge Raad. Een ingreep van de BsGW's in Nederland om het verdienmodel bij de ncnp-bedrijven eruit te halen, werd in juli 2024 getorpedeerd. Het arrest van de Hoge Raad leidt ertoe dat de bedrijven nog steeds recht op een hoge wegingsfactor van 2.5 voor hun vergoeding als ze een bezwaar winnen. In het nieuwe belastingplan wordt nu een wegingsfactor van 1.25 opgenomen. Dat is nieuwe wetgeving en die invoeren duurt in Nederland lang. Dus is het weer een jaar 'knibbel-knabbel-knuisje'...
Tweejaarlijks
In de stukken van BsGW wordt gemeld dat ook gekeken wordt naar het tweejaarlijks vaststellen van de WOZ-waarde. Je vraagt je af waarom dat nooit eerder is bedacht en uitgevoerd. Want een kind kan uitrekenen dat dat heel veel scheelt aan kosten voor de BsGW en dat de ncnp-bedrijven niet elk jaar kunnen procederen op kosten van de belastingbetaler. Als je in de even jaren de WOZ-waarde vaststelt, kun je in de oneven jaren simpel indexeren. Klaar. Net zo eerlijk.
Sigaar
Waar het om gaat is dat we als het om de WOZ-waarde in Nederland de rechtsbescherming hebben opgetuigd op een manier die een verdienmodel is geworden voor slimme ondernemers. Maar hun winst is het gezamenlijke verlies van alle belastingbetalers. Het is collectief gezien een dikke sigaar uit eigen doos. Het wordt tijd dat dat systeem snel veranderd wordt. Een keer per twee jaar de WOZ-waarde vaststellen is een begin, het systeem van no cure no pay afschaffen is nog veel beter. De politiek moet veel hardere keuzes durven te maken.
Post
Hetzelfde geldt natuurlijk ook voor de postbezorging. PostNL verzorgt een overheidstaak, maar het bedrijf lijdt financieel een zorgelijk bestaan. Ze maken de postzegels elk jaar fors duurder, maar dat helpt niet. De dagelijkse verplichte postbezorging met een dag verminderen, zou pas echt een slok op een borrel schelen. Maar dat mag niet van de politiek. Wat een flauwekul: als je ervoor zorgt dat de rouwpost die er nog is acuut wordt bezorgd, kun je de rest makkelijk afdoen in twee rondes per week. Niemand die daar last van heeft, zeker niet in het huidige digitale tijdperk. Maar ook dat is een paar stappen te ver voor in dit geval Den Haag. Dus volgen er gesprekken van PostNL met de overheid over hoeveel tientallen of misschien wel honderden miljoenen ze straks gaan bijpassen om een achterhaald systeem in stand te houden.
Van onze partner
Maurice Ubags
