Inhoudsopgave
Vijf jaar geleden zette COVID-19 de wereld op z'n kop. Dit jaar kijken we in een reeks verhalen terug op hoe het coronavirus het leven van ons allemaal veranderde. We starten met vijf beslissers in het Maastricht UMC+ die, als onderdeel van het crisisteam, destijds in de frontlinie stonden. Hoe beleefden zij de eerste maanden? Welke beslissingen waren het moeilijkst en welke lessen namen zij mee voor de toekomst? Vandaag aflevering 2 van 5 deze week.
Door: Maastricht MUMC+
Karin Faber, directeur Patiëntenzorg: "MECC werd in no-time een noodhospitaal."
"Ik weet nog dat ik in februari 2020 de eerste waarschuwingen uit Italië kreeg van een goede vriend en collega. Daar was het goed mis en wij wisten: dit komt onze kant op. We probeerden ons zo goed mogelijk voor te bereiden, maar de buitenwereld leek het nog niet te beseffen. Twee weken later was het realiteit. We stonden midden in een storm zonder te weten hoe lang die zou duren."
"Wat me zeker is bijgebleven, is het tekort aan beschermingsmiddelen. We konden onze mensen niet altijd optimaal beschermen, dat gevoel van machteloosheid was zwaar. Toch zag ik ook iets anders: een ongekende veerkracht en samenwerking. Iedereen werkte keihard, het MECC werd in no-time een noodhospitaal en de saamhorigheid was groot. De zorg was flexibel, creatief en vastberaden."
"COVID heeft blijvende veranderingen gebracht. Zo is onze capaciteitsplanning verbeterd en heeft digitale zorg een enorme vlucht genomen. Dat geeft vertrouwen, maar het vraagt ook om blijvende investeringen. Als er een nieuwe pandemie komt, hoop ik dat we weer zo goed kunnen handelen, alleen dan zonder dat andere zorg stil komt te liggen."
"Wat me zorgen baart, is dat er alweer wordt bezuinigd op crisisvoorbereiding. De GGD wordt niet versterkt, IC-capaciteit groeit niet mee. Alsof we als maatschappij niet leren van wat er is gebeurd. Want als we iets weten nu, dan is het dat je een crisis nooit alleen kunt bestrijden."
Van onze redactie
Van onze partner
