MUMC+ blikt terug op Covid: "Er komt iets groots op ons af"

Inhoudsopgave

Vijf jaar geleden zette COVID-19 de wereld op z'n kop. Dit jaar kijken we in een reeks verhalen terug op hoe het coronavirus het leven van ons allemaal veranderde. We starten met vijf beslissers in het Maastricht UMC+ die, als onderdeel van het crisisteam, destijds in de frontlinie stonden. Hoe beleefden zij de eerste maanden? Welke beslissingen waren het moeilijkst en welke lessen namen zij mee voor de toekomst? Vandaag aflevering 1 van 5 deze week.

Door: Maastricht MUMC+

Helen Mertens, voorzitter Raad van Bestuur: "Zorgmedewerkers bleken ongelooflijk betrokken en inventief"

"Het moment dat ik op die eerste zondag van maart werd gebeld door een van onze directeuren met de woorden ‘Er komt iets groots op ons af’, zal ik nooit vergeten. We wisten nog niet precies wat ons te wachten stond, maar één ding was duidelijk: onderschatting was geen optie. Vanaf het eerste moment bereidden we ons voor op het zwaarste scenario. En dat dat was maar goed ook. Limburg werd hard getroffen en we moesten alles op alles zetten om de zorg overeind te houden. Extra bedden, een triagetent bij de entree en een noodhospitaal in het MECC. Alles werd in razend tempo geregeld.

Bezoekbeleid
Maar crisismanagement gaat niet alleen over logistiek; het gaat over mensen. Iedereen zette zijn schouders eronder, dag en nacht, zonder te weten hoe lang het zou duren. Een van de moeilijkste beslissingen vond ik het bezoekbeleid. Landelijk ging alles op slot, maar wij vroegen ons af: kan het echt niet anders? Moeten we patiënten in hun laatste dagen volledig isoleren van hun dierbaren? We besloten een eigen koers te volgen, maar wel op basis van kennis. Met beschermende maatregelen lieten we familie toch toe. Achteraf bleek dit een van de beste beslissingen.

Loslaten
COVID heeft blijvende veranderingen gebracht. Het integraal capaciteitsmanagement, waarbij we ziekenhuiscapaciteit veel slimmer verdelen, is iets dat we hebben behouden. Ook de samenwerking binnen de regio is sterker geworden. Persoonlijk heeft het mij geleerd hoe ongelooflijk inventief en betrokken zorgmedewerkers zijn. En ook: dat durven loslaten van vaste structuren, goed kan werken. Dat je zonder dat je alles weet, de juiste beslissingen kunt nemen. Als je het samen doet. Dat was indrukwekkend en maakt me nog steeds trots. Een volgende crisis zal anders zijn, maar één ding weet ik zeker: als het ooit weer nodig is, staan we er opnieuw. Maar liever nog even niet."