Jeroen Pans versus Raymond Pans en Tristan Pans

Inhoudsopgave

De Maastrichtse broers Jeroen Pans en Raymond Pans en zoon/neefje Tristan Pans stonden donderdag weer eens bij de rechter voor een kort geding. Tristan zij aan zij met pa Raymond, van wie hij de juridische strijdlust ongetwijfeld aan de keukentafel al een beetje heeft meegekregen.

De rechter in kort geding merkte donderdagmorgen na een aantal uren op: "We zitten hier in de grote zittingzaal. Dat is normaal een zaal voor de grote strafzaken. Ik zie alleen maar dat de verhoudingen steeds verder escaleren tussen u. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat we u hier straks nog in die hoedanigheid (als verdachte, red.) in deze strafzaal tegenkomen?"

Veroordeeld
De broers zijn via het pand aan de Cabergerweg - waar vroeger de bekende Meubelboulevard Pans zat - onlosmakelijk met elkaar verbonden. Beter gezegd tot elkaar veroordeeld: want ze slagen erin overal ruzie over te krijgen. Ruzies die uitgevochten worden op het juridische slagveld in de rechtbank. Zijn er alleen maar verliezers? Ja en nee. Iedereen met de familienaam Pans is in elk geval verliezer. "Dit is een omvangrijk dossier. Het raakt niet allemaal de kern. Er zijn veel zaken opgevoerd die spelen in de onderlinge verhoudingen. Die misschien wel gevoelsmatig belangrijk zijn, maar niet juridisch", zegt de rechter al bij aanvang.

Boekwerk
De advocaten en experts die de broers Pans steevast vergezellen, worden in elk geval niet slechter van de juridische loopgravenoorlog in de familie. Ze produceren - in de woorden van de rechter - "een dagvaarding die eruit ziet als een boekwerk". Het gaat om tientallen producties, honderden pagina's: opgevoerde bewijzen. Daarbij gaat het om mails, contracten, aktes, oude luchtbeelden van Google Streetview maar ook om zelf opgenomen filmpjes van de tegenstander en om beelden van bewakingscamera's. Op een van die camerabeelden is Jeroen te zien, die de slagboom die het parkeerterrein afsluit, toch weet te openen. "Dat is die lange meneer die meestal die lange donkere jas aan heeft. En soms een fijne witte broek", luidt de toelichting van een van de advocaten.

Burgermansfortuin
De advocaten aan weerszijden schrijven tot 's avonds laat stukken in deze zaak. Dat kost natuurlijk aan weerszijden een burgermansfortuin. Tristan weet dat inmiddels ook: "Mijn hele winst van mijn parkeerbedrijf is al op gegaan aan juridische kosten."

Slagboom
Het kort geding was deze keer aangespannen door Jeroen. Hij wil de vrije toegang hebben tot zijn zaak voor - nu nog - aannemers en straks ook leveranciers en klanten. Die toegang is hem ontzegd door Tristan, die het terrein aan de zijkant aan de Cabergerweg heeft ingericht als parkeerterrein en afgesloten heeft met een slagboom. Daar kunnen klanten het eerste anderhalf uur gratis parkeren, daarna krijgen ze een factuur. Ja, er valt wel te praten over toegang voor Jeroen, maar dan moet daarvoor wel betaald worden. "De parkeerplaats kost veel geld", betoogt Raymond. "Verlichting, onderhoud, groen, de slagboominstallatie met de parkeerautomaat. Dat is allemaal niet gratis."

Strijd
Zes jaar lang was toegang en parkeren eigenlijk geen probleem. Maar dat veranderde toen Jeroen een deal wist te sluiten met de Mandemakers-groep, die begin dit jaar een luxe keukenzaak en een sanitairzaak wil openen in zijn deel van het pand. Detail: zelfs over de vraag wat na de scheiding van het pand het aantal vierkante meter van Jeroen is, is er strijd ontstaan. Is het 940 meter, of is het minder?

Mandemakers
Eén ding is duidelijk: Jeroen doet alles om de Mandemakersgroep te faciliteren. Jeroen verwijst voor de vrije toegang tot het buitenterrein naar een erfdienstbaarheid, die hem en dus ook zijn huurder ook nog eens recht geeft op twintig gratis parkeerplaatsen. Hij vreest dat als hij de vrije toegang niet afdwingt, Tristan en of Raymond, straks de Mandemakersgroep en de klanten in de weg gaan zitten. Vooralsnog heeft Tristan de bouwploegen gewoon toegelaten. "Er is schade gereden aan de beplating. Dat gaat niet om een paar honderd euro", zegt Raymond.

Opzet
Het deel van het pand dat Jeroen na de scheiding van het pand heeft verkregen zou dan waardeloos kunnen worden, want onbereikbaar voor bijvoorbeeld leveranciers. Jeroen vermoedt dat dat ook precies de opzet is van zijn broer Raymond: hem klem zetten, zodat hij dat deel van het immense pand wel moet verkopen aan zijn broer.

Detectielussen
Van de zijde van Tristan is er de vrees dat als de slagboom weg zou moeten, zijn parkeerbedrijf daar meteen ten dode is opgeschreven. Ook vreest hij dat zware vrachtwagens die nu voor Jeroens huurder Mandemakersgroep komen, het parkeerterrein vernielen. Met name de detectielussen die gevuld zijn met vloeistoffen, gaan kapot door het gewicht van de vrachtwagens, waaronder zelfs een betonwagen. "Zwaarder bestaat niet." Waar Tristan en Raymond tabak van hebben is de houding van Jeroen. "Eigenrichting. Hij doet maar. Hij overlegt niets. Hij maakt zelf de slagboom open."

Meterkast
Duidelijk is dat broers letterlijk nog lang tot elkaar veroordeeld zijn. In het - inmiddels gesplitste pand is namelijk ook veel nog niet verdeeld. De meterkast zit in het deel van Jeroen. Omdat het hele dak vol ligt met honderden van de Rabobank geleasde zonnepanelen, wil Raymond weten of Mandemakersgroep misschien wel al die goedkope stroom krijgt. De goederenlift die tot 1200 kilogram mag tillen, zit in het deel van Raymond. Maar die lift heeft Jeroen nodig voor zijn huurders. Raymond weigert hem de toegang tot die lift. Raymond wil per se inzage krijgen in het huurcontract met de Mandemakersgroep, Jeroen zegt dat Raymond daar helemaal niets mee te maken heeft.

Ontslag
En misschien nog wel het belangrijkste: Jeroen zit nog met Raymond in de Stijl Interieurs René Pans BV, waarin nog veel zakelijke belangen ondergebracht zijn. Net voor dit kort geding werd aangespannen, viel er bij Raymond ook een andere advocatenbrief op de mat, zo horen we tijdens het kort geding. Jeroen wil zijn broer ontslaan als bestuurder van die BV. Die BV, het is bijna niet meer te volgen, was gisteren ook een van de gedaagde partijen waarvoor Raymond aan tafel zat. Waarop Raymond concludeerde dat Jeroen hier ook tegen zichzelf aan het procederen was. "Ik wil mijn broer behoeden voor fouten. Hij heeft nog nooit iets verhuurd."

Prangend
De rechter in kort geding, De Bruijn, deed gisteren een dappere en bewonderenswaardige poging de broers dan toch op zijn minst op één onderdeel (parkeren op het parkeerterrein bij het pand) van een lange lijst geschillen bij elkaar te brengen. Na bijna drie uur kort geding stelde hij de ontnuchterende vraag aan beiden: "Wat is voor u nu het meest prangende probleem?"

Scherp
Dat is een rake vraag. Waar zowel Raymond als ook Tristan en ook Jeroen in enkele zinnen vooral hun angst voor wat de ander zou kunnen doen bespreken en er - althans op parkeergebied - eigenlijk nog maar weinig overblijft, moeten de advocaten op een gegeven moment inspringen om de zaak weer juridisch op scherp te zetten.

Maatwerk
Partijen zijn daarna nog in beraad gegaan. De humor is niet helemaal gestorven. "We kunnen kijken of we het voorlopig eens kunnen worden. De andere punten kunnen we wellicht parkeren", zegt een van de advocaten. De rechter probeert er nog wat druk op te zetten: "Voor mij is het simpel. Ik verleen straks toegang of niet. Maar ik vrees dat een uitspraak van mij alleen maar weer meer gedoe oplevert en tot verdere escalatie leidt. Ik kan geen maatwerk leveren in kort geding."

Later op de dag wordt bekend dat de partijen verwachten dat ze voor de rechter uitspraak doet, nog onderling tot een oplossing komen.