Inhoudsopgave
Het enthousiasme en de levenslust spat ervan af als Nico Aaldering over klassiekers begint te vertellen. Zijn ogen twinkelen. "De hang naar nostalgie is enorm. Dat merken we heel goed. Straks rijdt iedereen in een elektrische auto. Daar zit weinig emotie bij. In het weekend pakken ze dan de Porsche of de Ferrari uit de garage om daarmee terug te gaan naar het verleden. Weer even dat geluid horen."
Voor Aaldering is het een weerzien op deze Interclassics. Hij is een aantal jaren weggeweest, maar is weer terug. "Het is een ontzettend volwassen beurs geworden. Fijne mensen hier in het zuiden. Een goede beursorganisatie. Hier zijn we weer thuis." Over de zaken - Interclassics is ook een echte verkoopbeurs - geen klagen. "Ik heb 24 auto's meegenomen. Zeven zijn er verkocht. Ik ben nu al tevreden en we hebben nog twee dagen te gaan." De klanten laten het geld ook makkelijk rollen: "Ik heb drie auto's verkocht aan mensen die naar deze beurs gekomen zijn zonder de intentie om een auto te kopen."
Voor Aaldering is de auto-logica heel simpel. "Niks zo waardevast als een klassieker. Onder één voorwaarde: je moet wel kwaliteit kopen. En die kwaliteit die hebben wij", zegt hij er gevat bij.
Stuk vlaai
Klassieke auto's als belegging. Als een investering die niet wordt opgevreten door de inflatie. De vraag is groot, maar Aaldering heeft geen moeite om goede auto's in te kopen. "Ik heb deze beurs contact gehad met een heer uit Wijlre. Hij had een Jaguar E-type uit 1978. Eerste eigenaar. Hij is op leeftijd, 80 jaar, en wil ervan af. 'Kom maar kijken en dan krijg je ook nog een stuk vlaai', zei de man tegen me. Hij wilde mij de auto verkopen, omdat hij niet zomaar iedereen over de vloer wil hebben. Dan ga ik daarnaartoe. Prachtig! Dat is het mooie van ons vak. Ik ben een mensen-mens. Ik hou van mensen en van hun verhalen."
