Inhoudsopgave
Dat er enkel en alleen gekookt mag worden op de splinternieuwe inductieplaat indien er gebruik wordt gemaakt van onderzetters, was iets dat Patrick zijn zoon zelfs in het hospice op het hart drukte. Het is tekenend voor een eigenschap die iedereen die hem gekend heeft, zal herkennen: zuinigheid. Patrick was zuinig op zijn spullen, op zijn relaties en op zijn lijf. En met geld; als goede vriendin Claudia bij hem op bezoek kwam verzocht ze hem vooraf vriendelijk de verwarming alvast een paar graden hoger te zetten.
Door: Karlijn van der Graaf
Hij onderhield dit alles met grote overgave. Niet op de laatste plaats zijn heilige koe; alleen aan auto’s gaf hij met gemak geld uit. Dat wil zeggen: aan de aanschaf ervan. Dat hij zo eigenwijs was om vanwege de kosten het advies van zijn broer in de wind te slaan om zijn oldtimer, een Volkswagen Karmann Ghia, te laten taxeren, kwam hem letterlijk duur te staan toen de auto gestolen bleek uit een Heugemse garage.
Fisker Karma
Patrick had zijn lesje geleerd dus toen er een dakpan op de motorkap van een volgende auto viel, een Fisker Karma, deed hem dat in ieder geval minder pijn in zijn portemonnee. Maar balen dat hij deed, en de schade werd direct hersteld. Alles moest immers altijd spic en span zijn voor hem. Toch durfde hij het aan om zijn, zoals hij zei: ‘tweede kind’ eens uit te lenen. Maar toen een kennis dat deed om als trouwauto te dienen, trok Patrick na enkele uren zijn hardloopschoenen aan en rende naar het kasteel waar het kersverse echtpaar receptie hield. Daar verscheen hij zwetend en wel om naar de sleutel te vragen, omdat de auto volgens hem toch maar beter veilig bij hem thuis kon staan.
'Kip'
Dat hardlopen was voor Patrick geen opgave. Hij was een en al sportiviteit. Graag zag hij de mensen van wie hij hield ook in fitte toestand, en daagde vrienden en familie daarom uit. Zo ontstond een hardloopgroepje dat in de vroege ochtend verzamelde bij Dokter Wennekens aan de Kennedybrug, om vanuit daar op en neer naar Eijsden te rennen. Patrick’s tempo was dusdanig verschillend van de anderen dat hij hen bij terugkomst fris gedoucht kon begroeten. ‘Kip’ zoals zijn bijnaam luidde vanwege het fiere rechtop rennen met de borst vooruit, had een berenconditie. De basis ervan werd gelegd in zijn jeugd. Patrick voetbalde jaren bij RKVV Heer in een gouden lichting met onder andere latere profs als Maurice Hofman en Mark Luijpers. Hij was razendsnel en fanatiek, maar net voor het moment waarop de doorbraak leek te komen, raakte Patrick geblesseerd.
Personal Trainer
Hij viel buiten de selectie en moest dus een andere toekomst zoeken. Die vond hij in dezelfde hoek: sport. Hij werd Personal Trainer. Het gaf hem veel voldoening om mensen één-op-één te begeleiden. Patrick was daardoor tegelijkertijd een soort maatschappelijk werker, een rol die hem bij zijn latere werk als assistent-makelaar bij Damen ook van pas zou komen. Hoewel hij er niet mee te koop liep, was hij er trots op dat hij een aantal bekende Limburgers tot zijn klantenkring kon rekenen. Patrick kon mensen op een charmante wijze uitdagen tot uiterste inspanningen; hij verlegde de grens steeds weer.
Discotheek Fame
Volgens Patrick heeft een mens namelijk altijd nog een vaatje om uit te tappen als hij het zwaar heeft. Als zijn broer Richard klaagde ‘hoonger wie ‘ne Belsje pony’ te hebben, zei Patrick dat hij zat reserves had om een week niet te eten. De broers, naast 13 maanden in leeftijd verschillend, ook 19 centimeter in lengte en 45 kilo aan gewicht, konden het goed met elkaar vinden. Ze groeiden samen op in het Heugemerveld, deelden lang een slaapkamer en hadden dezelfde vriendjes uit de buurt. Er bestond een hechte band tussen een aantal families in de wijk, en toen de kastelein van het lokale café een reis naar Lloret de Mar organiseerde gingen ze allemaal mee met de bus. Op naar Hotel Samba, voor 199 gulden met logies en ontbijt, voor 299 gulden inclusief avondeten. De broers kregen de smaak te pakken en gingen als tieners met hun vrienden terug, waar ze bij discotheek Fame voor 1000 peseta’s een avond lang telkens opnieuw hun beker konden laten vullen. Voor Patrick met naar chloor smakend kraanwater, want alcohol drinken deed hij nooit. Dat paste niet bij zijn gezonde leefstijl en hij zou er maar dik van worden, hetgeen hij te allen tijde wilde vermijden.
Lach op zijn gezicht
Mooi dat zijn vrienden daardoor nooit verlegen zaten om een ‘bob’. En bovendien niet om een poetshulp, want wie een weekendje weg ging of op vakantie was in het bijzijn van Patrick, kon er zeker van zijn dat de borg retour kwam; hij hield alles piekfijn in orde. En de grootse flauwekul uithalen en lol trappen kon hij uitstekend in nuchtere toestand. Hij had standaard een lach op zijn gezicht. Waar hij moeite mee had, was dat de band met zijn zoon Denzel een tijdje niet zo hecht is geweest als hij het graag had gezien. Patrick deed de dingen liefst op zijn manier en had zo zijn principes. En hij wilde Denzel beschermen en behoeden. Dat leidde wel eens tot wrijving, zeker toen zijn zoon in de puberteit was.
Partner
Daarnaast miste hij een partner. Meisjes en vrouwen die interesse in hem hadden, waren er in overvloed. Volgens vriendinnen Claudia en Danielle, die hem lang gekend hebben, was hij een dan ook een prachtkerel, een echte ‘catch': lief, knap, sportief en een perfecte huishouder. Zijn Tinderaccount stond roodgloeiend. Toch kwam het zelden verder dan de ‘friendszone’. Misschien wel omdat hij op de eerste date standaard zijn hele hebben en houden op tafel legde. Dan wist de dame meteen wat voor vlees ze in de kuip had. Zo was hij; eerlijk en transparant. Bitterzoet dat toen een ware verliefdheid eens wederzijds bleek, van een relatie geen sprake kon zijn voor hem omdat zij gehuwd was.
'Wirreke'
In het voorjaar van 2023 ontdekte Patrick dat hij ernstig ziek was, en ongeneeslijk daarenboven. Dat verbaasde hem omdat hij geen klachten had. En alle behandelingen ten spijt, bleef dat lang zo. Hij onderging behandelingen met de laptop op schoot, werkte tot afgelopen kerst door. Het was vaste prik om na een dagopname bij zijn broer en schoonzus Veronique te eten. Patrick bleef dan gerust tot een uur of 1 hangen, en als Richard dan aangaf: “Zigk, veer motte mörrige wirreke!”, reageerde hij doodleuk: “Iech ooch!”. Later hoorde Richard terug dat Patrick het voor elkaar kreeg op dat soort avonden nog even in het holst van de nacht bij een vriend op visite te gaan.
Vertier en afleiding
Zijn behandelend arts vond dat het beeld op de scans totaal niet correspondeerde met de man die voor hem stond; Patrick voelde zich lang springlevend en zei dat hij dansend het ziekenhuis uit zou lopen. Het vermoeden is dat het alles te maken heeft met zijn gezonde levensstijl, waardoor zijn lichaam lang stand hield. Wat ook geholpen kan hebben is dat Patrick een helder doel voor ogen had: hij wilde de boel graag goed achter zich laten. In materiële zin, op de eerste plaats voor Denzel naar wie hij in het laatste anderhalve jaar sterk toegroeide, maar ook voor vele anderen die hij lief had. Zo sleepte hij -intussen doodziek- goede vriendin Daniëlle, die een moeilijke tijd doormaakte, mee naar concerten in de Muziekgieterij, waar zijn broer een plekje voor hen organiseerde op het balkon. Een avond lang in de mensenmassa staan ging voor Patrick niet meer, maar hij moest en zou Daniëlle van de bank af krijgen voor wat vertier en afleiding. Andersom kon hij rekenen op de steun en liefde van zijn familie, van Nadia, ex-partner en moeder van Denzel met haar gezin, en vele vrienden.
Speciaal voor hem
Exemplarisch voor dat laatste was de verrassing die Patrick op Tweede Kerstdag 2023 ten deel viel. Hij was in de veronderstelling een glühwein te gaan drinken op het Vrijthof met Daniëlle, maar eenmaal aangekomen bleek zij samen met vriend Remco een hele groep vrienden opgetrommeld te hebben. Volgens Daniëlle was zijn blik bij de ontdekking goud waard, zo verrast en verguld was hij met het gegeven dat zoveel mensen op een feestdag speciaal voor hem bijeen gekomen waren.
Licht en luchtig
En hoewel toen niemand ervan uitging dat Patrick er de volgende Kerst nog zou zijn, was dat wel het geval, al was hij toen opgenomen in het hospice aan de Abtstraat. Daar ontving hij volop bezoek. Een neef die hem een tijd niet gezien had en schrok van zijn vermagering, maande hij toe ‘zich niet aan te stellen’; hij wilde het graag een beetje licht en luchtig houden. Samen met zijn broer en zoon had hij zijn toekomstige afscheid in de Muziekgieterij al eerder vormgegeven. Tijdens de laatste, lange dagen leek hij te slapen, maar bleek alles mee te krijgen. Het was nog maar nèt 2025 toen zijn sportieve lijf, waar hij zó zuinig op was geweest, de eindstreep bereikte.
