Gezicht redden wethouder mag meer kosten dan intocht Sint

Inhoudsopgave

Wethouder Manon Fokke (PvdA, burgerparticipatie) is een hartstochtelijk pleitbezorgster van alle projecten om de burgers van de stad meer bij de politiek te betrekken. Maar hoe goedbedoeld ook, die projecten snijden geen hout. De Burgerbegroting doet in naam vermoeden dat burgers zich met de begroting mogen bemoeien. Fout. De burgers mogen projecten aandragen - van het niveau bankje in de buurt, uniformen voor de fanfare - waarvoor bijna acht ton beschikbaar wordt gesteld. Hou op met die geldverspilling.

OPINIE

De gemeente laat het aan de indieners van de projecten over steun te verzamelen voor hun project. Dat gaat in eerste instantie online en dan is er nog een soort finaledag, waar mensen die daarnaartoe komen kunnen stemmen. Dit soort 'verkiezingen' is vragen om problemen, die doen denken aan alle dorpse gesjacher rond de diverse leedjesconcoursen. En wat je vooraf kunt vrezen - de gemeente hield zelf ook al toezicht - gebeurde ook: er werden stemmen geronseld. "Het was geen burgerbegroting maar een burgeroorlog", schreef een podcastmaker aan de gemeente.

Bij de Burgerbegroting speelt de gemeente eigenlijk vooral voor Sinterklaas. De ambtenaren zijn de hulppieten, die ook kijken naar het realiteitsgehalte van de ingediende verzoeken. Uiteindelijk worden die winnende projecten deels ook weer uitgevoerd door partijen als het CNME (Centrum voor Natuur- en Milieu Educatie), een stichting die voorheen een gemeentelijke afdeling was. De extra opdrachtjes die het CNME krijgt, is natuurlijk weer een verkapte vorm van subsidie.

Bij de laatste editie van dit Sinterklaas-spel ging het bij de telling van de stemmen dusdanig mis, dat ten onrechte 'winnaars' zijn gekozen. In de geest van de Goedheiligman wil de gemeente de al uitgeroepen en gehuldigde 'winnaars' natuurlijk niet teleurstellen. Dus trekt de gemeente nog wat tienduizenden euro's extra uit. Zodat iedereen blij blijft. Wat in feite is gebeurd: het gezicht van wethouder Manon Fokke is gered op kosten van de belastingbetaler. Het gaat niet om het bedrag, want dat is klein bier voor de gemeente Maastricht. Het gaat er ook niet om dat niemand een fout mag maken. Dat mag.

Waar het om gaat is dat als het een van de wethouders betaamt, er voor 'eigen' plannen, voor plannen die de wethouder ziet zitten, altijd geld gevonden wordt. De voorbeelden waarbij het vaak om vele tonnen gaat zijn legio. Nederlandse Dansdagen, Bureau Europa. Als er vervolgens een verzoek binnenkomt om de intocht van Sinterklaas, de echte zullen we maar zeggen, met 5.000 euro meer te sponsoren, lukt dat maar voor de helft en dan nog met de grootste moeite. De ene wethouder Bastiaens wordt dan uit de brand geholpen door wethouder Garnier, die notabene in een potje voor armoedebeleid nog 2.500 euro bijeen weet te schrapen. Anders dan schrapen kun je het niet noemen. Wat voor een bestuurlijke armoede is dat?

Ook het eerste Burgerberaad verliep allesbehalve vlekkeloos. Bij een Burgerberaad worden 100 inwoners via loting uitgenodigd om wat te vinden van lokale kwesties en lokaal beleid. Daarbij krijgen ze steun van ingevlogen experts en - in Maastricht na zeven bijeenkomsten - formuleren ze aanbevelingen. De deelnemers zijn overwegend enthousiast. Het grote probleem is dat verwachtingen gecreëerd zijn, die helemaal niet ingelost kunnen worden. Het primaat van het bestuur in de stad Maastricht ligt grondwettelijk gezien nog altijd bij de gemeenteraad. En het mag duidelijk zijn dat het Burgerberaad wat mag kosten.

Ondertussen begrijpen de burgers ook niets meer van de participatie in de stad. Bij elk project waarop inspraak mogelijk is, gaat het eigenlijk mis. Mensen die gebruik maken van participatie, die inspreken, ontdekken tot hun ongenoegen dat participatie heel wat anders is dan meebeslissen. Want ook hier geldt, uiteindelijk beslist de gemeenteraad.

Wellicht moet eindelijk iemand eens gewoon durven te zeggen: hou op met Burgerberaad en Burgerbegroting. Want dat kost tonnen, tienduizenden euro's voor ingevlogen experts en honderden uren aan ambtelijke capaciteit. Hoe sympathiek bedoeld ook, Burgerberaad en Burgerbegroting zijn zoals de Duitsers zeggen 'Spielerei'. En 'Spielerei' kan wel vermakelijk zijn, maar geef daar pas geld aan uit als je eerst ervoor zorgt dat de voedselbanken niet meer nodig zijn in Maastricht. Kwestie van hoofdzaken en bijzaken.