Inhoudsopgave
Dees week waors ’t de veurleesweek en dat is eder jaor obbenuits e bezunder gebäöre. Iech moch dit jaor op de Aloysiussjaol bij de kleinste e verhaol koume veurleze. ’t Verhaol geit euver Rinus, ‘ne kleine neushoorn, dee bij zienen opa is. Opa moot op Rinus oplètte meh opa is meuj en ligk liever te slaope. Rinus geit daorum mer get speule en vèlt oetindelek in ’t water. Zien vrundsjes, de aander bieste, wèlle helpe meh koume zjus e stökske te kort um good te helpe en daan kump opa, wakker gesjote door ’t hulp geroop vaan Rinus, en dee kint zien kleikeend netuurlek redde. E prachteg verhaol vaan ‘ne sterke meh e bitteke ‘nen duffe opa.
Mien ierste vraog aon de kinderkes waors: “Wee vaan uuch is al ‘ns in ‘nen dierentuin gewees? En wee heet al ‘ns ‘ne neushoorn gezeen? Is dat e klein bies of e groet?” Metein brant de discussie los. Inkele beloere diech esof’ste gek bis want ‘ne neushoorn is e vreiselek groet bies. Eine vaan de kinder wis indirek ‘ne neushoorn oet de kis mèt speulgoodbieste te touvere en daobij te vertèlle tot dat ‘ne nepper waor meh tot ‘nen echte neushoorn twie versjrikkelek groete oetsteeksels op zien neus had. Heer loerde daobij hiel serieus esof heer miech nog mós euvertuige.
Alle aander bieste in ’t verhaol weure door de kinder beneump. Allemaol kinne ze de stokstaartjes, de egels en zier zeker d’n tieger. Ze vinden ’t raar tot d’n tieger alles mètdeit en neet gevierlek is want dat is ‘nen tieger toch eigelek.
Oetindelek kump alles good en weurt de kleine neushoorn Rinus door zienen opa gered. Op de vraog of ze ’t e spannend verhaol voonte weurt vesjèllend geantwoord. De meidskes vinde dèks vaan wel meh de jonges vinde ’t verhaol leuk meh gaaroet neet spannend. Zelf zien ze netuurlek zoe stoer wie de kleine Rinus oet ’t verhaol.
Luustere nao e verhaol is sjijns plezereg want de kinder höbbe allemaol aondach veur ’t verhaol en goon ouch mèt in ’t verhaol. Juf Inge vertèlt tot ederein zien eige fantasie heet bij ’t hure vaan e verhaol en tot dat hiel bezunder is. Veerentwinteg kinder in de klas en veerentwinteg kier ’n aander fantasie en ’n aander invölling vaan ’t verhaol.
Luustere nao verhaole is ouch veur us, groete lui, dèks nog hiel bezunder. Dus blief verhaole vertèlle en blief nao ein luustere, daan koume veer same e hiel stök weier!
Jan Janssen
Van onze redactie
