De miljoenen klotsten tegen het beeldscherm

Inhoudsopgave

Leef Mestreech,

De miljoenen klotsten afgelopen week niet tegen de plinten op de website van De Nieuwe Ster, maar tot aan het plafond. Zo kreeg Maastricht Marketing een extra 'gift' van 350.000 euro bovenop de reeds toegezegde bijna 1 miljoen euro, om de stad te promoten. Gaat de Middenzaal van Theater aan het Vrijthof geen 7,5 miljoen euro kosten, maar 15,2 miljoen. Verder bevestigde de gemeente dat ze het Mondi-terrein hebben aangekocht voor 6 miljoen euro, werd er gesproken over 300.000 euro voor een nieuwe directeur voor reïntegratiebedrijf Podium24 en verdampte door de Whoa-procedure bijna 1,3 miljoen euro bij MVV Maastricht.

We praten al snel -de verdamping bij MVV niet meegerekend- over 15 miljoen euro. Die zijn trouwens snel terugverdiend, want de gemeente heeft nog voor een bedrag van 30 miljoen euro aan bestuurlijke vorderingen openstaan. Als daar nu eens werk van wordt gemaakt, blijft er nog 15 miljoen over voor verdere miljoenen-klotsende berichtgeving op onze website.

Bij mij vlogen deze week ook de euro's om de oren. Naar aanleiding van het dringende advies van de banken ben ik ook cash geld gaan pinnen. Na het intikken van een bedrag van 500 euro, kreeg ik de melding dat 200 euro toch wel echt de max was bij deze flappentapper. Okay, dan gaan we voor 200 euro en herhalen we dit een paar keer. Bij het intikken van een bedrag van 200 euro ging alles naar wens. Totdat de klep openging waar het geld uitkomt. Spuugt het apparaat 40 briefjes van 5 euro uit! Ik krijg zelden een briefje van 5 uit de pinautomaat, laat staan 40 stuks. Bij de volgende poging kreeg ik weer 40 briefjes van 5 euro. Tot slot spuugde hij er nog vijf uit om vervolgens te melden dat de automaat leeg was. Een voordeel: als de geopolitieke situatie dermate wordt dat ik een koffie op het Vrijthof alleen maar contant kan betalen, hoef ik niet bang te zijn dat de kastelein zegt: 'Spijt me meneer, maar van een briefje van 50 kan ik niet teruggeven want we hebben geen contant geld.'

Jackpot! Vijfentachtig briefjes van vijf euro.

En dan was er deze week de woningnood onder de vogels en vleermuizen. De fracties van GroenLinks en de Partij voor de Dieren in Maastricht hebben daarover vragen gesteld. Ze vroegen onder meer: "Is het mogelijk, een eis tot aanbrengen van nestvoorzieningen in de vergunningsverlening bij nieuwbouw en grootschalige renovatie op te nemen? Zo nee, waarom niet?" Ik weet niet of het college al heeft geantwoord, maar daar zou ik dus niet aan beginnen. Dan heb je binnen de kortste keren onder iedere dakgoot een nestkastje hangen. Als je dan gewassen en gestreken de deur uitgaat, schijt zo'n beest op je hoofd. Nee, mijn voorstel is dat de politieke partij Volt haar voorstel aanpast om de starterslening te verhogen. Zij vinden dat dit omhoog moet van 49.000 naar 56.000 euro. Ik vraag me echter af of je met die 7.000 euro nu echt een starter helpt. Ik zou dit bedrag overhevelen naar het gevogelte van Maastricht, want daar kun je heel veel nestkastjes voor kopen. Als je ze maar niet onder de dakgoot hangt.

Verder viel mij een verhaal op over de gezamenlijke buurtorganisaties en bewonersplatforms in Maastricht die grip willen krijgen op op participatie. De organisaties schrijven: "Waar gemeentebestuur en ambtelijke diensten ruim voorzien zijn van locaties, faciliteiten, ondersteuning en inhuurbudgetten, moet de actieve burger het rooien met wat hij of zij toevallig beschikbaar heeft." Om dit te voorkomen, willen ze vergelijkbare middelen als de overheid. "En dat kan breed gaan: inhuur van expertise, de aanschaf van rapporten, coaching, intermediairs, debattraining of presentatiemiddelen." Met andere woorden: we tuigen een tweede organisatie op. Dat gaat me net iets te ver. Dan zijn we heel snel door die 30 miljoen euro openstaande bestuurlijke vorderingen heen. Dit heeft niets meer met participatie te maken, maar een typisch gevalletje van het Nederlands poldermodel in het kwadraat.

Met de kerst voor de deur presenteerde het MERLN Institute (het Institute for Technology-Inspired Regenerative Medicine in Maastricht) de kleinste kerstboom van de wereld. Dat ding is 10 micrometer groot en dat is te vergelijken met een tiende van de dikte van een menselijk haar. 'Tot leven geroepen' via een 3D printer. Het boompje is -gezien de afmeting- alleen te bewonderen onder een microscoop. Ik begrijp dat het instituut hiermee wil tonen welke technologische expertise ze in huis hebben, maar voor de rest vraag ik me echt af wat je hiermee moet. Nee, dan heb ik met meer plezier de column van Jan Janssen gelezen. In onvervalst Mestreechs neemt hij ons mee naar een jaarlijks tafereel dat heel herkenbaar is: het kerstgerei van de zolder halen. Stukken zinvoller, want daar kunnen we tot Driekoningen van genieten. Zonder microscoop!